Wie blogt, die blijft

20 kilomètres à pied, ça use les souliers

Afgelopen weekend was het weer eens tijd voor de jaarlijks weerkerende zoektocht naar deftige en betaalbare kinderschoenen voor de dochters.
Tsjonge-jonge, dat wordt elk jaar een grotere calvarietocht. Niet te geloven wat ze daarvoor tegenwoordig durven vragen zeg. Een paar laarzen voor onze jongedames: 120 euro astemblieft. Dus maal 2 is dat al een kleine 10.000 oude Belgische frankskes.
En elk jaar stijgt die prijs met zo'n 10% volgens mij. Helaas is dat niet het percentage van de index...
Ik vraag me dus af hoe sommige mensen met een bescheiden inkomen het doen: stel u maar voor dat je deze maand 2000 liter mazout moet inslaan en dan voor 3 kinderen schoenen moet gaan kopen. Je bent straatarm daarna. Da worden zelfs geen bokes met choco meer, maar droog bokes.
Moest ik er de tijd en het geld voor hebben, ik zou wel eens willen uitvlooien wat zo'n paar schoenen eigenlijk aan zuivere productiekosten kost en wat dan daarbovenop allemaal de prijs doet stijgen in welke mate. Ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat het vooral de aandeelhouders van Torfs en consoorten zijn die weer kunnen juichen, en de kleine man, die kleedt zich uit om zijn kinderen nog van schoeisel te voorzien. Djiezes, ik word hoe langer hoe depressiever van het systeem...

posted by Ikke @ vrijdag, september 26, 2008