Wie blogt, die blijft

Over zure beertjes en zo

Sinds een aantal jaren is het woord 'verzuring' een veel gebruikte term geworden in onze taal.
En dan hebben we het over mensen die nergens nog voor open staan, kritiek hebben op alles en iedereen, alleen nog aan zichzelf denken en er een levensmissie van gemaakt hebben om mensen in hun omgeving compleet tegen zich in het harnas te jagen.
Je komt ze helaas overal tegen: als 'commentatoren' op de diverse nieuwssites, alwaar verzuring blijkbaar erg vaak synoniem is van 'ik heb bovendien ook lak aan de dt-regels in het Nederlands', dit volledig terzijde. Ook op het werk lopen er zo hier en daar wel eens een paar rond. Vandaag nog gesproken met een collega die via mail een boodschap aan een andere collega had verzonden, en blijkbaar was de geadresseerde niet akkoord met de inhoud. Gevolg: in plaats van even telefonisch te overleggen, schiet geadresseerde in volle colère aan het schrijven en betrekt terstond de halve Raad van Bestuur in haar mail. Terwijl ze eigenlijk geen recht van spreken had maar overduidelijk overtuigd was van haar eigen grote gelijk. Heeeeeel erg collegiaal, echt wel. Alsof dat nog niet genoeg was, moest ikzelf dan vanavond aan de flessenhals in Houthalen-Helchteren nog maar eens ondervinden dat het principe van 'ritsen' bij vele medemensen blijkbaar nog volledig onbekend is. Nee, ze rijden je nog liever van de weg, dan dat ze je ertussen laten. Terwijl er daar in KOEIEN van letters aangegeven staat dat ritsen toch wel zo hoffelijk is. Nu, ik weet wel waar die agressie en frustratie vandaan komt: velen durven blijkbaar geen gebruik te maken van de linkerrijstrook tijdens de piekuren en gaan allemaal netjes achter mekaar rechts rijden, want verderop gaat het van 2 naar 1 rijstrook. Best wel netjes, zo heb ik het ook jaaaaaaren gedaan. Tot ik plots inzag dat je op die manier een file van meer dan een kilometer creëert, van het ene kruispunt tot aan het volgende. Ben ik dan zo onnozel als ik denk: laten we gewoon ook die ruimte links met zijn allen innemen en mooi 1 per 1 aansluiten en op het einde ritsen. Is dat nu zo ingewikkeld? Waarom hebben ze die borden van 'ritsen' anders daar gezet? Zoals het nu gaat zie ik toch al te vaak omhoog gestoken middelvingers en boze chauffeurs die toch maar rap dat gat dichtrijden zodat je er zeker niet tussen geraakt. Daar word ik niet echt vrolijk van, en ik betwijfel of ze daar zelf beter van worden.
Gelukkig werd mijn dag vanavond laat nog goed gemaakt door een heel leuk cadeautje helemaal uit het verre Amerika. Er is dan toch nog hoop voor deze wereld.

posted by Ikke @ dinsdag, december 02, 2008