Wie blogt, die blijft

The unbearable lightness of being...

Ik moet echt stoppen met tv kijken. Na een avond zoals vanavond is mijn gevoel van 'nausée' weer alomtegenwoordig. Welke programma's daartoe bijgedragen hebben? Eerst was er op één de reeks '0032' over een Slovaakse zigeunerfamilie die hier al 7 (zeven!) jaar in bange afwachting van deportatie leeft in een asielcentrum. Ja, ik weet het, het begint afgezaagd te worden: die kinderen hebben intussen perfect Nederlands leren spreken, de mensen hebben hun best gedaan om zich in de mate van het mogelijke te integreren etc etc., maar helaas. Papieren krijgen ze na al die tijd nog altijd niet.
Je hoort dat soort verhalen elke dag, maar tijdens zo'n reportage op Eén word je plots zodanig keihard met je neus op de feiten gedrukt, dat je terstond zin krijgt om die hele familie te adopteren en in je eigen huis onder te brengen tot ze hier een eigen leven kunnen opbouwen. Dat is natuurlijk onrealistisch, weet ik ook wel, maar geef die mensen altsublieft zo snel mogelijk duidelijkheid. Maar wat me eigenlijk nog veeeeel meer stoort is het feit dat hun land van origine, nl. Slowakije, potverdomme deel uitmaakt van ons fantastische Europa, waar deze dagen toch weel zoveel over geouwehoerd is dat het niet meer interessant is. Hoe is het toch mogelijk dat wij op ocharme een goeie dag rijden van hier er niet in slagen om daar dusdanige controlemechanismen in te bouwen zodat die mensen daar zonder enige vorm van discriminatie terug kunnen gaan wonen. Al dat geld en die tijd die we nu gespendeerd hebben aan het 'onderzoeken van hun dossier' had toch 1000 keer meer resultaat gehad als er daar een grootse sensibiliseringscampagne was geweest om de Slowaken te doen inzien dat dat achterlijke racisme nergens toe leidt.
Enfin, al die dingen zat ik me dus af te vragen en ik was er enorm over verwonderd dat er toch nog ontzettend sterke karakters in deze wereld wonen (chapeau voor Jolina en haar 4 kinderen + kleinkind die zich er zo moedig doorslaan).
Maar wat zich dan na afloop van het programma en na 1 druk op de zapkast voor mijn ogen afspeelde was zo-da-nig be-la-che-lijk dat ik dacht: 'is dit 'In de Gloria' of is dit écht?' Er was daar immers een bende hondenliefebbers die op de veeteejem een show bevolkten met de welluidende naam 'superhond 2007' en die daar een potje aan het bleiten, janken en snotteren waren, dat ik plaatsvervangende schaamte voelde. Niet omdat ik geen begrip heb dat je bij een wedstrijd misschien wel ontgoocheld kan zijn als je niet wint, maar wel de manier waarop. Hou toch op zeg: ze deden daar nog erger dan wanneer hun hele familie in een gezinsdrama omgebracht was. Sorry: maar voor die sissies zoals dien typ met zijn hond 'Gaultier', daar doe ik écht niet mijn petje voor af hoor. Ga op een ander janken, man! En als het effe kan, probeer eens in het asielcentrum van Ekeren, misschien...

posted by Ikke @ maandag, maart 26, 2007