Wie blogt, die blijft

Deelnemen is belangrijker dan bezinnen

De laatste dagen komen natuurlijk heel wat sporters in de media, want nu de Olympische gedachte wel op een heel speciale manier vertaald wordt in het Chinees, willen we natuurlijk wel weten wat zij over de hele zaak te vertellen hebben.
Mijn eerste gedachte was: ocharme, al die jaren daarnaartoe gewerkt en dan straks misschien al die moeite voor niks als men de zaak ter elfder ure gaat boycotten.
Ik zou er stilaan ook de pest in krijgen en die hele mensenrechtenhistorie zou me de keel beginnen uithangen. Dus alle begrip als ze zich nu liever focussen op hun prachtige sporten en op de 'zuivere' Olympische gedachte: een groot sportief feest met jonge mensen van over de hele wereld die een paar weken het beste van zichzelf geven ter vermaak van alle toeschouwers overal op deze aardkloot.
Maar nu ik vanavond in Panorama de getuigenissen heb gezien en gehoord van een Tibetaans monnik en een non, begin ik toch weer te twijfelen. Want stel nu dat men toch voor 1 keer tegen de Chinezen zegt: het feestje gaat niet door als jullie nu geen waterdichte garanties geven dat de situatie erop zal verbeteren. In dat geval zijn er enkele duizenden atleten aan voor de moeite en da's heel erg. Maar dat kan nooit ofte nooit opwegen tegen de jarenlange afschuwelijke miserie waar die mensen onder gebukt zijn gegaan. En dan gaat het niet alleen over Tibet, want gisteren in Vranckx werd ook maar weer eens pijnlijk duidelijk dat het land met de fantastische economische vooruitgang zich absoluut nul komma nul het lot aantrekt van die miljoenen armoedzaaiers die vanop het platteland weggejaagd worden en in de stad een beter leven opzoeken. Zonder enige overdrijving kun je stellen dat ze in Auschwitz destijds beter af waren. Ergerlijk gewoon.
Voortaan toch maar extra alert zijn als er weer ergens 'made in china' op staat zeker? Maar ja, als je dat niet meer koopt, krijgen die mensen nog meer ellende. Ik weet het niet meer...Er moet gewoon iets gebeuren om die Chinese aparatchiks wakker te schudden.
En dus wordt het tijd dat Jacques Rogge nu maar eens laat zien dat hij ballen aan zijn lijf heeft. Just do it, Jacques!

Labels: China, Jacques Rogge, Olympische Spelen, Tibet

posted by Ikke @ zondag, april 13, 2008