Wie blogt, die blijft

Groeipijnen

Sinds onze oudste dochter naar het eerste studiejaar gaat, komt ze elke dag met nieuwe woordenschat thuis. Afgelopen week konden we o.a. noteren: 'maf', 'Oh my god!', 'cool' en nog van dattem.
't Is duidelijk dat madam tussen oudere leerlingen op de speelplaats vertoeft.
Erger is dat ze nu ook denkt zich een beetje zoals de oudere kinderen te gaan gedragen.
Daar moeten we dus nu wel even wat extra aandacht aan geven.
Bovenop die gebiedsuitbreiding op het vlak van woordenschat zou ze nu ook graag haar territorium rond het huis uitbreiden. En dus wordt er regelmatig gezeurd: 'mama, mag ik even op de straat hierachter gaan fietsen?'. Ik denk dan: eigenlijk zou dat moeten kunnen. Wij zaten op die leeftijd ook van 's morgens tot 's avonds buiten, en hingen ook altijd rond in de tuinen van de buren of ergens te velde. Nooit buiten het gehoor-bereik van mama of papa, dat niet, maar toch hadden we een zekere vrijheid.
Tegenwoordig is dat dus helemaal gedaan, en ik kan niet zeggen hoe vreselijk erg ik dat vind. Ook de ouders van andere kinderen klagen daar heel veel over. We ontzeggen onze eigen kinderen een hele hoop van die leuke stiekeme dingen die de jeugdjaren toch o zo speciaal maken, omdat we compleet geïmmobiliseerd zijn door de schrik.
Misschien maken we ons wel zorgen om niets, maar stel dat het niet zo is, dat vergeef je jezelf toch nooit... En intussen houdt iedereen zijn kroost lekker velig thuis tussen de 4 muren (of hagen van de tuin) en plooit iedereen stilaan meer en meer op zichzelf terug. Toch maar zielig eh!

posted by Ikke @ donderdag, september 20, 2007