Chapeau pour le facteur
Amai, deze week heb ik nog eens een editie van Spots in de Overpeltse brievenbussen verdeeld. Als je dan ziet hoe ongelooflijk moeilijk dat soms is, dan krijg je écht wel respect voor de postbode.
Om een impressie van de knelpunten te geven, hier volgen er een paar die ik op mijn ronde tegenkwam:
- losse steentjes op weg naar de bus (onmogelijk om met je fiets tot daar te geraken dus... afstappen, zware fiets ergens tegenaan proberen te parkeren, krant bussen, fiets ter hand nemen en te voet terug tot aan fietspad, pffff)
- kleppen waar je op het gevaar af je vingers te verliezen, snel-snel een krant deponeert en moet maken dat je snel, euh, terugtrekt
- veel te smalle, nou ja, gleuven (zowel in de breedte als in de lengte)
- brievenbussen die tegen de gevel van een huis hangen en waar je dus ook weer voor moet afstappen, regelmatig verwelkomd door een grommende hond (vooralsnog achter een hek) die je lelijk aankijkt omdat je op 'zijn' erf kot
- te lage bussen, te hoge bussen, te verroeste bussen die amper nog te openen zijn.
In ieder geval, moest ik De Post zijn, ik zou alleen nog een uniforme brievenbus accepteren, op een welbepaalde hoogte vooraan aan de straat neergepoot en met fatsoenlijke gleuven. Ik weet dat er wel al een hoop regels bestaan ivm brievenbussen, maar ik denk dat ze die best nog wat strenger mogen maken. En iedereen die het hiermee niet eens is, daag ik uit om zelf eens de volledige Lindelsebaan in Overpelt van post te bedienen.
Ik kan alleen maar zeggen: een dikke merci voor alle postbodes. Je moet het maar doen.
posted by Ikke @ zaterdag, mei 31, 2008
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home