Hup, Vlaanderen, hup!
Als er 1 bericht is tussen al de ontstellende gebeurtenissen van de afgelopen dagen, dan is het toch wel dit: bij een enquete onder Nederlanders blijkt dat een
tweederde meerderheid (woehaha, die hebben dat daar wel) zich kan vinden in een samenvoeging van Vlaanderen en Nederland.
Het zal toch wel niet waar zijn, alstublieft, heremijntijd! Als je het mij vraagt, krijgen we dan met de volgende hardstikke deprimerende feiten te maken:
- alleen nog Heineken (AKA 'paardenpis' in Bels)PLUS zware achteruitgang van de kwaliteit én de kwantiteit van de schotels in de horecazaken
- regelneverij in het kwadraat (zoals daar zijn: 'hebt u eigenlijk wel een bouwvergunning voor dat tuinhuis!?')
- bij de rondgang van Broederlijk Delen alleen nog giften van 2 eurocent (écht gebeurd, ik verzin dat hier niet ter plaatse, eh Ria!)
- politieoptreden wanneer kinderen hun cassette van K3 in de tuin tijdens de luttele zomerdagen nét iets luider zetten (ook uit het leven gegrepen, trust me)
- een indigestie van 'kèrevèns' op de wegen, die niet echt van zinnens zijn om daar ooit tol voor te betalen
- 'sudderans' moeten bestellen op het terras ipv appelsiensap (en de daarmee gepaard gaande desastreuze kennis van de mooiste taal ter wereld, nl. het Frans)
- en een compleet van de pot gerukte politicus die zich populair wil maken met het verbieden van de koran (hoewel er ook in ons land lieden van dat allooi rondzwalpen, alleen zijn wij nog zo intelligent om die niet te veel aandacht te geven).
Hoedanook, mag het duidelijk wezen dat ik zo'n fusie niet echt zie zitten. Ook al weet ik dat er zat Belgen zijn die een sleurhut achter zich aan, euh, sleuren en dat er ook Belgen zijn die te 'pin' zijn om een donatie te doen en dat er ook zat moeiallen onder de Belgen zitten. Dus het is nou niet zo dat bovenstaande een absolute veralgemening is, maar voor wat die fusie betreft: doe nou maar effe lekker niet, hoor...
Straks hebben we écht geen bouwgronden meer over!
Kroniek van een aangekondigde afgang
Eerst was er dus dit:
En toen kregen we dit:
Ik wist het, ik wist het!
Geeeeeuuwwwww
Wat valt het toch elke keer weer vreselijk tegen als je na een paar weken vakantieritme plots weer die vervloekte wekker om 06.00 uur hoort afgaan. Da's voor mij een echte kwelling. Maw, ik ben dus gisteren terug beginnen werken en ik geraak niet wakker. Alles gaat voorlopig nog een beetje aan me voorbij.
Gelukkig zijn er de collega's die nooit om een grapje verlegen zitten en hebben we vandaag in ieder geval weer veel gelachen.
Intussen geraak ik depri van de tijdingen die ons bereiken vanuit Val Duchesse, waar de Wallons en de Vlamingen er niet meer uit geraken. Tsjonge-jonge, wat kan mij die hele staatshervorming bommen. OK, ook ik krijg er de 'wubbekes' van als ik in en rond Brussel niet in mijn eigen moedertaal geholpen word. Gelukkig behoor ik tot de groep Belgen die deftig tweetalig is, en ik laat nooit na om de commerçant in kwestie in zijn eigen taal even duidelijk te zeggen wat ik vind van zo'n gedrag, en dat blijkt wel indruk te maken.
Maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat er in dit land wel serieuzere zaken te regelen zijn dan de gemeenschappen nog meer uit elkaar te drijven. Zoals daar zijn:
- zorgen voor pensioenen voor de werkende mensen van nu
- zorgen dat de niet-werkenden aan een job geraken
- meer kinderopvang in de grootsteden organiseren
- verregaande ingrepen om de mobiliteit revolutionair te verbeteren
- meer geld voor onderwijs
- meer middelen voor gehandicaptenzorg
- en patati en patata...
Mensen, alstemblieft daarginds aan de onderhandelingstafel: hou u eens bezig met de zaken waar de bevolking echt wakker van ligt en denk af en toe eens aan de leuze 'Eendracht maakt macht' (en nee Yves Leterme, het is dus niet 'Liberté, Egalité en Fraternité...)
Terug van weggeweest (helaas)
Na 2 weken Côte d'Azur ben ik terug in blogland. Ik probeer echter nog een paar dagen de zomer op te nemen en mijn gemoedstoestand niet te laten beïnvloeden door de deprimerende berichtgeving in de kranten, want dan ga ik daar weer teveel over zitten nadenken en dan is het zen-gevoel weer foetsie.
Gelukkig heb ik eindelijk nog eens een paar boeken kunnen uitlezen. Daarnet de laatste pagina van Isabel Allendes 'Paula' omgedraaid. Wat een magnifiek mooi en pakkend boek. Ik heb er nog een krop van in de keel. Op dagen als deze verwens ik mijn tv naar de diepste bodem van de oceaan en neem ik me voor alleen nog boeken te lezen en alle andere media te mijden, maar misschien word ik dan een wereldvreemde zonderlinge zonder besef van wat er in de wereld gebeurt.
Ah, dat zou pas zalig zijn, niet?
