30 mei 2009

Als marktkramer ben ik niet bepaald geboren

Maar deze ochtend was het dus verzamelen geblazen op de markt van Neerpelt, waar het op zonnige dagen als deze over de koppen lopen is. Al terwijl ik onderweg was, zag ik her en der bestickerde auto's staan, van alle partijen ongeveer.
En ja hoor, het was prijs: zowel wij als CD&V als SLP als Vlaams Belang als de clowns van PVDA waren er.
We hebben even met mekaar gekeuveld en toch ook wel toegegeven dat we blij zullen zijn als het 7 juni is, want de race voor stemmen begint zwaar te worden.
Deze laatste week zal nog heel intensief worden, en uiteindelijk moeten velen van ons ook nog gewoon gaan werken, dus simpel is het allemaal niet.
Maar bon, we hebben een doel en we werken ervoor, dus die laatste week zal er nog wel bij kunnen.
Spijtig genoeg heb ik op een paar dagen tijd al verschillende PVDA'ers gezien die dus als clown verkleed flyers uitdelen met als boodschap 'stop het politieke circus'. Tja, als ze de mensen nog wat meer richting de antipolitiek willen sturen, moeten ze zo zeker verder blijven doen. Maar wordt daarmee de crisis opgelost? Kun je op deze basis stemmen voor een partij? Trouwens, wie zit erachter? Ik heb nog geen enkele naam gezien dus ook al zou ik ervoor stemmen, ik zou gewoon 'blind' moeten stemmen. En schiet het land dan daar iets mee op?
Versta me niet verkeerd: ik heb niets tegen PVDA als partij, er mag gerust een publiek zijn voor dat zeer linkse gedachtegoed, ieder zijn ding. Maar ik heb dus vreselijk veel moeite dat ze nu de kaart van de antipolitiek trekken. Ik vind dat ronduit onverantwoord, sorry kameraden. Jullie kunnen beter!

28 mei 2009

Onnozel menneke!

Gisteren was weer eens een veeeeel te lange dag, maar toch heel plezant. Het was mijn voorlaatste dag op het werk, dus nog eentje morgen en dan een volle week campagne voeren. Yeah!
Na het werk ging het richting Kapelle-op-den-Bos voor een verjaardagsfeestje van een vriendin. En ja, dat is daar NVA-land he, zo pardoes in zone Brussel-Halle-Vilvoorde. Eigenlijk ongelooflijk dat men zo ver weg van Brussel (je zit er verdorie bijna in Mechelen) toch nog binnen dat kiesdistrict valt. Daar leeft die kwestie dus wel veel meer, en dat was dus te zien aan de aanwezigheid van veel meer flamingantische borden. Nu, ik lig er in Overpelt niet van wakker, maar begrijp dat het aan die kanten niet simpel is. Dus die mensen willen wél graag snel een oplossing, uiteraard.
Maar bon, na het feestje dus terug naar Noord-Limburg gereden en toen ik bijna thuis was, heeft mij daar toch plots zo'n onnozel joenk de weg afgesneden terwijl ik 90 per uur reed. Je kent dat wel: een tweebaansweg met een klein zijstraatje, en die gast schiet daar ineens voor mij in, dus ik moest echt alllllles dichtgooien en miste hem op een haar. Aan de volgende lichten sprak ik hem erover aan vanuit de auto, en wat doet het menneke: mij nog een beetje uitlachen ook en al sms'end verder scheuren over de weg.
Wat kun je in godsnaam tegen zo'n gasten zeggen? Dat je een moeder van 2 kinderen bent, dat hij me bijna het graf ingereden had? Leek allemaal geen vat op hem te hebben. Ik zou heel graag klacht indienen, al was het maar om de politie even op hem af te sturen om te vertellen dat zoiets niet kan. Maar de kans is klein dat ook dat iets helpt. Waar moet dat naartoe met zo'n gasten?

21 mei 2009

Wat een kandidaat lijden kan

Normaal gezien ben ik tijdens lange weekends als deze iemand van het type 'levensgenieter'. Beetje uitslapen, eens lekker eten, leuke dingen doen met de kinderen, vrienden bezoeken, beetje in de tuin zitten. Enfin, allemaal activiteiten die ervoor zorgen dat ik de dagen NA het lange weekend, weer energie genoeg heb om mijn job tot een goed einde te brengen.
Maar dezer dagen zijn een regelrechte aanval op mijn uithoudingsvermogen: veel weg van huis, lange ritten in de auto, overal je best doen om mensen te overtuigen (uiteindelijk nog het moeilijkst van al...) en de kindjes veel moeten missen. Maar ja, aangezien het maar voor een paar weken is, zullen ze dat wel overleven.
Probleem is echter dat ik dus morgen mijn eerste politieke debat heb en AAARRRGGHHHH wat heb ik de pest in zeg. Daar komt toch echt wel wat voorbereiding bij kijken, om ten langen leste nog maar met een heel klein hartje naar het podium te stappen allicht. En dan moet je weten dat zaterdag, jawel, al het tweede debat op de agenda staat en ik, godbetert, in de namiddag nog 11 kinderen moet entertainen tijdens het verjaardagsfeestje van de jongste dochter.
Met andere woorden: geen ontspannend lang weekend deze keer, en volgende maandag zo murw als iets weer nieuwe werkweek starten. Gelukkig moet ik nog maar 3 dagen werken en dan heb ik vakantie tot 2 dagen na de verkiezingen zodat we er voor het volle pond tegenaan kunnen gaan.

13 mei 2009

Ik ben boos!

Vorige week krijg ik van Het Belang van Limburg het verzoek om een korte vragenlijst in te vullen over mezelf. Met de bedoeling om hun lezers de kans te geven om de kandidaten op de diverse lijsten te leren kennen. Nou ja, een beetje toch dan.
Dat leek me nog niet zo'n slecht idee, dus ik dacht "invullen die handel". 1 van de vragen die ze stelden was 'wie is je politieke idool BUITEN de partij?'
Tja, dan moet je even nadenken natuurlijk over wie je daar gaat zetten, dus ik koos voor Vera Dua van Groen! die ik wel sympathiek vind qua politica.
Wat lees ik nu vandaag op de site? Daar staat 'politiek idool' maar dus zonder de specificatie 'van een andere partij'. EN dan gaan de mensen natuurlijk lezen "aha, die heeft geen idolen binnen haar eigen partij, dus geeft ze een naam van een andere partij".
Sorry, HBVL, maar dat vind ik niet netjes. U zet de mensen op het verkeerde been, en dat is toch net wat journalistiek NIET zou mogen doen.
Dus het is nog maar eens bewezen dat de media een veeeeeeel te grote rol in onze samenleving spelen. Als het aan mij lag, dan voerde ik in de scholen een lessenpakket in "hoe de boodschappen van de media correct interpreteren". Het zou veel mensen later helpen om met verstand van zaken en met het nodige relativeringsvermogen de pers te volgen.

09 mei 2009

We zijn een beetje blijven plakken


De afgelopen dagen stonden volledig in het teken van de affichecampagne. Dus: plakken was de boodschap. Best nog wel een leuk werkje als er een beetje zon is. Persoonlijk vind ik het allemaal wel wat erover, zoveel 'koppen' langs de weg, en ik hoor dat de meeste mensen dat eigenlijk wel vinden. Maar ja, helemaal niet meedoen is ook geen optie, dus hier en daar heb ik er natuurlijk ook wel een affiche van mezelf bijgezet.
Zou het geen goed idee zijn als de regering werk maakt van 'eco-campagne'-principes. Ik denk dan aan: enkel nog beplakken van gemeenteborden, dus per definitie: iedereen evenveel. Bespaart een fortuin aan papier en lijm. Vervolgens eventueel wel ervoor zorgen dat alle kandidaten aan bod kunnen komen in de gedrukte pers en daar hun verhaal doen. Zo bereik je toch een grote doelgroep. En dan als laatste, maar zeker niet onbelangrijk: grote online-campagnes op internet. Dat kost geen papier, enkel een paar bits en bytes. En diegenen die geen internet hebben, kunnen dan nog altijd de krant kopen. Als ik ooit in het Vlaams Parlement kom, dan gaan ze zeker een wetsvoorstel in die richting van mij mogen verwachten. Temeer omdat dan de principes van de democratie veel beter kunnen spelen, terwijl nu degenen met de dikste portemonnee vaak de grootste campagnes kunnen doen, en de kleine garnaaltjes wat verdrongen geraken tussen het grote geweld.

04 mei 2009

Een hele korte update

Dezer dagen zijn hectischer dan ooit. Vergaderingen om zaken te organiseren, interview doen, fotosessies, bezoeken her en der, affiches plakken, brieven opstellen.
Je kunt je niet voorstellen wat er allemaal bij zo'n verkiezing komt kijken.
Tussendoor moet ik uiteraard ook elke werkdag die ik besteed aan mijn werkgever fris en monter zijn. Dat wordt de komende weken een serieuze uitdaging, maar bon, we doen ons best.
Daarnaast zijn er de gewone dagdagelijkse bezigheden die een gezin met 2 kinderen met zich meebrengen, maar ach, een stofpluisje meer of minder, daar zullen we niet van doodgaan zeker?
Het komt er eigenlijk wel op neer dat je dus geleefd wordt door de politiek, een gedachte waarvan ik maar moeilijk kan accepteren dat je dag in dag uit zoiets moet ondergaan. En toch denk ik dat toppolitici daar wel degelijk mee te maken hebben. Chapeau toch als je dat jarenlang volhoudt.
Het maakt ook wel dat je belangrijke zaken compleet aan je voorbij laat gaan: daarom aan mijn lieve collega's Bruno en Miet die ontslag genomen hebben, het ga jullie goed.
En aan Claudiaatje aan de andere kant van de grote plas: ik ga écht proberen te skypen dezer dagen. En aan Ingridje: ik ga écht eens de kleine komen bewonderen komende week.

Skype Me™! Web Counter
Add to Technorati Favorites
Locations of visitors to this page