Deur de draaideur deur
Vandaag uitgebreid in alle media (en terecht!): de
draaideurboefjes. Dat wordt weer een ellenlange discussie over welk repressiebeleid nu eigenlijk het beste is: de bootcamps zoals Dedecker ze voorstelt (daarnet in Terzake afgedaan als: niet efficiënt omdat de jongeren een nóg negatiever zelfbeeld krijgen) of eerder meer plaatsen in de jeugdinstellingen. Enfin, alle voorstellen passeren ongetwijfeld de revue.
Waar ik het moeilijk mee heb: hoe komt het dat die mannekes zo hardleers zijn, en hoe zijn die zo ver op het slechte pad geraakt? En waarom wordt er bv. zeker in de grootsteden niet een sluitend systeem uitgewerkt dat ervoor zorgt dat élke jongere zijn schoolplicht nakomt? En dat ook de ouders weten welke hun rol daarin is. Want daar begint het toch allemaal: ouders die het zelf allemaal niet meer zo goed zien zitten met hun kinderen, laten de zaken op hun beloop, en dan gaat het met zo'n kind van kwaad naar erger. Hoe verschrikkelijk ik de feiten ook vind en hoe hatelijk ze ook overkomen als ze de politiemensen uitlachen, toch denk ik: arme kinderen, misschien hadden ze veel betere kansen in onze maatschappij gekregen als ze van jongsaf goed opgevolgd waren geweest. Maar daar wringt het dure schoentje: want zo'n systeem uitwerken ivm schoolplicht en ook de opvolging voor en na kost verschrikkelijk weel geld. Geld dat onze staatskas zou moeten krijgen van zijn werkende bevolking. Voor een stuk is dat gelukkig zo, ook al word ik wel eens ziek als ik naar mijn loonbrief kijk, en ik zie het verschil tussen bruto en netto. Maar als ik dan de zelfstandige medemens hoor zeggen in een restaurant 'geef me maar een bonneke, dan kan ik dat inbrengen', tja, wat zeg je dan? Of zoals ik eerder al het voorbeeld gaf van de goedverdienende man (maar op papier zo arm als een luis) die met de nieuwste BMW wegreed bij het OCMW met een stookoliecheque in de hand... Zo iemand moet tegen mij nooit ofte nooit komen zagen dat we in een apenland wonen waar de boefjes nog rapper buiten dan binnen zijn in een politiekantoor. Als iedereen in dit land zijn plichten nakomt, dan ben ik ervan overtuigd dat er voor alle problemen geld is. Niet alleen voor het vermijden van crimineel gedrag bij jongeren, maar ook voor investeringen in andere dringende onderwijszaken, voor de verkorting van de wachtlijsten in de gehandicaptenzorg, voor de verhoging van de pensioenen, voor noodzakelijk onderzoek tegen kanker, voor een betaalbare gezondheidszorg, voor veiligere wegen, een beter milieu. Enfin, ik wil alleen maar zeggen dat ik écht niet kan verdragen dat mensen die niet zoals iedereen hun verplichte belastingen betalen, nog komen zeuren over al die dingen. Ze hebben ze zelf mee deel aan.
Wat bracht de dag vandaag?
Héhé, we hebben zonet een tweede hoorzitting vanuit sp.a Overpelt achter de rug. Het ging opnieuw over de plannen voor Overpelt Fabriek en uiteraard kwamen daar de onaangename kanten van het ruimtelijk structuurplan naar boven. Ontevredenheid alom, en ik kan best begrijpen dat de mensen het daar niet meer zo op de politiek begrepen hebben. Hun woonwijk wordt steeds meer ingesnoerd door de industrie en ze kunnen straks geen kant meer op. Stof dus voor discussie, en ik heb zo het gevoel dat de burgemeester daar nog een flinke kluif aan gaat hebben.
Wat me wel tegen de borst stuit, is dat er daar ontzettend veel mensen tegen de nieuwe sociale woonwijk zijn die daar gaat komen. Meteen geluiden als: "ze steken dat daar weer vol Marokkanen en Turken en binnen de kortste keren is het daar miserie". Pff, daar word ik zo moedeloos van. Men heeft al een oordeel over zijn buurman/vrouw terwijl de huizen nog gebouwd moeten worden. Ik heb daar dan maar op geantwoord dat ze in mijnen hof de laatste jaren een paar honderd Hollanders gestoken hebben, en dat het op zijn zachtst gezegd ook niet altijd op rolletjes loopt qua verstandhouding. Als je weet dat zelfs de kinderen op een gegeven ogenblik niet meer mochten krijten op de openbare weg en dat ik op diezelfde openbare weg op een bepaald moment mijn auto niet zomaar naar eigen goeddunken op een welbepaalde plaats mocht parkeren, tja, dan heb ik liever een Turk als buur. Oh, ja, da's waar, ik heb er al eentje, en hij woont zelfs samen met mij. Haha.
Maar alle gekheid op een stokje: veel begrip voor de situatie van Fabriek als men zich daar weer eens niet begrepen of gehoord voelt. Iets minder begrip voor mensen die al bij voorbaat met een karrevracht vooroordelen zitten. We kunnen toch op zijn minst probéren om een warme samenleving op te bouwen, niet. Een beetje optimisme is toch wel op zijn plaats vind ik, dus wacht eerst eens af wat de sociale woonwijk gaat geven, en dan zien we wel weer.
Groetjes uit België
Vandaag op 't werk plots een hele consternatie, toen vlak onder ons raam ineens wel 25 zwaantjes en een tiental zwaar bewaakte en gepantserde voertuigen de ingang naderden.
Niemand wist wat er aan de hand was, tot onze baas zei: ah, ja, da's waar,
de president van Hongarije komt vandaag op bezoek.
Toen viel onze frank, want 's middags toen we uit het cafetaria kwamen, lag er plots een rode loper op de vloer. Wij al eens goed gelachen, denkend dat het voor ons was en dat we in de loop van de dag ongetwijfeld gekroond gingen worden tot 'Werknemer van de maand'. Haha, mispoes dus...
Om zeker te zijn dat we wisten naar wie we precies moesten kijken, hebben we dan even die mens zijn naam en foto gegoogled, want stel je voor dat je denkt: wow, ik zag de president van Hongarije en het blijkt achteraf zijn chauffeur te zijn, dan ben je flink gesjareld.
Bon, hij heet dus Laszlo Solyom, en ik had er nog nooit van gehoord.
Verdekke, ik bedenk net dat dat nog een straffe vraag had kunnen zijn voor onze geweldig formidastische Wereldquiz van vorige vrijdag. Trouwens, aan iederen die meegedaan heeft: merci. Aan de afwezigen: zeker inschrijven volgend jaar! Het was echt plezant.
Deelnemen is belangrijker dan bezinnen
De laatste dagen komen natuurlijk heel wat sporters in de media, want nu de Olympische gedachte wel op een heel speciale manier vertaald wordt in het Chinees, willen we natuurlijk wel weten wat zij over de hele zaak te vertellen hebben.
Mijn eerste gedachte was: ocharme, al die jaren daarnaartoe gewerkt en dan straks misschien al die moeite voor niks als men de zaak ter elfder ure gaat boycotten.
Ik zou er stilaan ook de pest in krijgen en die hele mensenrechtenhistorie zou me de keel beginnen uithangen. Dus alle begrip als ze zich nu liever focussen op hun prachtige sporten en op de 'zuivere' Olympische gedachte: een groot sportief feest met jonge mensen van over de hele wereld die een paar weken het beste van zichzelf geven ter vermaak van alle toeschouwers overal op deze aardkloot.
Maar nu ik vanavond in Panorama de getuigenissen heb gezien en gehoord van een Tibetaans monnik en een non, begin ik toch weer te twijfelen. Want stel nu dat men toch voor 1 keer tegen de Chinezen zegt: het feestje gaat niet door als jullie nu geen waterdichte garanties geven dat de situatie erop zal verbeteren. In dat geval zijn er enkele duizenden atleten aan voor de moeite en da's heel erg. Maar dat kan nooit ofte nooit opwegen tegen de jarenlange afschuwelijke miserie waar die mensen onder gebukt zijn gegaan. En dan gaat het niet alleen over Tibet, want gisteren in Vranckx werd ook maar weer eens pijnlijk duidelijk dat het land met de fantastische economische vooruitgang zich absoluut nul komma nul het lot aantrekt van die miljoenen armoedzaaiers die vanop het platteland weggejaagd worden en in de stad een beter leven opzoeken. Zonder enige overdrijving kun je stellen dat ze in Auschwitz destijds beter af waren. Ergerlijk gewoon.
Voortaan toch maar extra alert zijn als er weer ergens 'made in china' op staat zeker? Maar ja, als je dat niet meer koopt, krijgen die mensen nog meer ellende. Ik weet het niet meer...Er moet gewoon iets gebeuren om die Chinese aparatchiks wakker te schudden.
En dus wordt het tijd dat Jacques Rogge nu maar eens laat zien dat hij ballen aan zijn lijf heeft. Just do it, Jacques!
Labels: China, Jacques Rogge, Olympische Spelen, Tibet
Winst maken op gezondheid?
Gisteren dus de film Sicko gaan bekijken. Was weer een leuk staaltje van hoe het niet moet.
Een voorbeeld om te illustreren wat er kan gebeuren als alleen puur winstbejag nog geldt in de gezondheidszorg: stel, je woont in Overpelt en je kind heeft 40° koorts. Iedere ouder haast zich dan naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. In ons geval het Mariaziekenhuis, want wij hebben echt wel chance om in onze eigen gemeente terecht te kunnen. Vervolgens zegt de dokter van de spoeddienst: ah nee, mevrouw, u moet met uw (doodziek) kind naar Gasthuisberg, want uw hospitalisatiepolis betaalt behandelingen in het Mariaziekenhuis niet terug. Eenmaal in Leuven aangekomen krijgt uw kind een hartaanval van de aanhoudende koorts en uiteindelijk sterft het.
Akelig hé. Gelukkig maar een fictief voorbeeld, maar in Amerika echt gebeurd.
Of nog een voorbeeld om het nog wat duidelijker te maken: u werkt in het ziekenhuis en uw partner krijgt kanker. U laat nagaan of uw partner in het ziekenhuis behandeld mag worden. Yep, dat kan, want u hebt de juiste hospitalisatiepolis. De voorgestelde behandeling is beenmergtransplantatie, en wanneer blijkt dat dat kan via perfect donormerg van de broer van uw partner bent u de hemel te rijk. U schreeuwt het van de daken: het gaat in orde komen!
Helaas beslist uw verzekeraar dat de operatie niet doorgaat want zo'n beenmergtransplantatie is toch nog 'erg experimenteel'. Gevolg: uw partner sterft na 3 weken, en laat een zoon van 10 jaar achter en een niet te troosten echtgeno(o)t(e).
Om maar te zeggen dat we dergelijke zaken echt wel moeten tegenhouden. Gelukkig loopt het in ons land zo'n vaart niet, maar we hinken toch al flink achterop op Engeland en Frankrijk waar gezondheidszorg volledig gratis is. Dat moet ook in ons land het absolute streefdoel worden, ook al is dat dan niet zo'n goed nieuws voor mijn werkgever, want ook mijn loon bestaat voor een klein stukje uit de winst op hospitalisatiepolissen. Weer iets om over wakker te liggen, en ik ben al zo moe...
