Deze voormiddag ging ik met mijn dochters rond 11.40 naar de bieb om een verse lading boeken te halen. Nadat we onze boeken hadden laten inscannen en bovendien een nieuwe provinciale bibliotheekkaart gekregen hadden (hiep-hoi, eindelijk verlengen zonder ons te verplaatsen), gingen we terug naar onze auto. Naar goede gewoonte parkeerde ik mijn auto op de parking achter de kerk, want ik vind het geen probleem om zelfs bij een beetje regen gewoon die 25 meter tot aan de deur te stappen. Maar wat bleek, alle ouders van kinderen die rond datzelfde tijdstip van de tekenles in Palethe kwamen, parkeerden zich kriskras overal waar ze er goesting in hadden, want och, ze moesten toch misschien maar eens nat worden. Noteer dat het op dat ogenblik alleen nog wat 'muggenpis' regende... Gevolg: ik moest met mijn dochters én paraplu én een lading boeken onder de armen laveren tussen heen en weer rijdende auto's, ik moest vervolgens over de straat lopen om aan het zebrapad te geraken, terwijl een bestuurder achteruit reed en waarschijnlijk door de druppels op de achterruit niet zag dat daar een paar kleine kinderen liepen, en toen ik dan uiteindelijk van de parking afreed veroorzaakte ik bijna een aanrijding omdat ik onmogelijk de van rechts komende auto kon zien aankomen, omdat iemand het nodig vond om op het trottoir aan mijn rechterzijde te parkeren en zo het zicht van vertrekkende auto's belemmerde. Lieve mensen van Overpelt, is het nu écht zoveel gevraagd om u in het vervolg gewoon op een reglementaire plaats te parkeren als u uw bloedjes komt afhalen in Palethe. Dan kunnen andere mensen met hun krooste tenminste veilig bij hun deftig geparkeerd voertuig geraken. Bij voorbaat dank!
De film 'We feed the world' kun je, nee, moet je op 11 oktober in Palethe komen bekijken. Dit is een organisatie van Think Global, Act Local. We voorzien een Wereldwinkel-receptie achteraf, dus ...ik zie je daar! (zeker als jij 1 van de bezoekers van 'An inconvenient thruth' was een paar maanden geleden...) Een absolute must see voor iedereen die al eens overschotten van eten in de vuilbak dumpt. (Wij allemaal dus).
Sinds onze oudste dochter naar het eerste studiejaar gaat, komt ze elke dag met nieuwe woordenschat thuis. Afgelopen week konden we o.a. noteren: 'maf', 'Oh my god!', 'cool' en nog van dattem. 't Is duidelijk dat madam tussen oudere leerlingen op de speelplaats vertoeft. Erger is dat ze nu ook denkt zich een beetje zoals de oudere kinderen te gaan gedragen. Daar moeten we dus nu wel even wat extra aandacht aan geven. Bovenop die gebiedsuitbreiding op het vlak van woordenschat zou ze nu ook graag haar territorium rond het huis uitbreiden. En dus wordt er regelmatig gezeurd: 'mama, mag ik even op de straat hierachter gaan fietsen?'. Ik denk dan: eigenlijk zou dat moeten kunnen. Wij zaten op die leeftijd ook van 's morgens tot 's avonds buiten, en hingen ook altijd rond in de tuinen van de buren of ergens te velde. Nooit buiten het gehoor-bereik van mama of papa, dat niet, maar toch hadden we een zekere vrijheid. Tegenwoordig is dat dus helemaal gedaan, en ik kan niet zeggen hoe vreselijk erg ik dat vind. Ook de ouders van andere kinderen klagen daar heel veel over. We ontzeggen onze eigen kinderen een hele hoop van die leuke stiekeme dingen die de jeugdjaren toch o zo speciaal maken, omdat we compleet geïmmobiliseerd zijn door de schrik. Misschien maken we ons wel zorgen om niets, maar stel dat het niet zo is, dat vergeef je jezelf toch nooit... En intussen houdt iedereen zijn kroost lekker velig thuis tussen de 4 muren (of hagen van de tuin) en plooit iedereen stilaan meer en meer op zichzelf terug. Toch maar zielig eh!
Onderstaand nieuwsbericht in Het Volk deed me deze ochtend effe slikken: Parlement werkt drie dagen in drie maanden Op 10juni werden kamerleden en senatoren verkozen. Drie maanden later hebben de 150 volksvertegenwoordigers al drie officiële werkdagen achter de rug. Op 28 juni legden ze de eed af en begin juli waren er twee dagen nodig om Herman Van Rompuy als voorzitter te installeren. Daarna viel alles stil. Omdat de nieuwe regering op zich laat wachten, is het parlement technisch werkloos. Alleen de kamerleden die zitting hebben in de commissies Buitenlandse Zaken en Defensie, kwamen vorige week bijeen over de kwestie-Darfour. De vergadering van de commissie-Binnenlandse Zaken, gepland voor eergisteren, is een week uitgesteld. Omwille van de regeringsvorming, neemt men aan. Maar ook in jaren met regering liggen Kamer en Senaat tijdens de zomer meer dan twee maanden stil. Bart Tommelein (Open VLD) probeerde het reces in 2003 vruchteloos in te perken. En ex-Volvobaas Peter Leyman (CD&V) heeft het in geen jaren zo rustig gehad. Naargelang de gezinssituatie kan het wat variëren, maar van de bruto maandelijkse vergoeding van 5.713 euro blijft na belastingen voor een gemiddeld kamerlid om en bij de 3.200 euro netto over. Daarbij komt nog een belastingvrije onkostenvergoeding van 1.748 euro. De kamerleden worden betaald vanaf hun eedaflegging, telkens bij het begin van de maand. Ze zijn dus al drie keer betaald.
Ook al neigt dergelijke berichtgeving natuurlijk wel naar stemmingmakerij, feit blijft natuurlijk wel dat er van onze zuurverdiende belastingcentjes nu wel heel weing goeds komt. Wie sprak daar voor 10 juni over 'goed bestuur'? Ik heb er nog niks van gezien totnogtoe (zucht).
Eergisteren een beetje zware kost op 'tinternet' gezwierd, vandaag wat lichtere zeden, euh kost... Op dagen als deze wanneer de laatste zonnestralen nog eens komen piepen, ga ik graag 's middags een wandelingetje maken met collega's. Vandaag waren we dus met een paar mensen het bospad ingegaan dat eigenlijk vlakbij het gebouw waar we werken ligt, maar waar het ongelooflijk rustig is. Nu moet je weten dat er bij ons een paar duizend man in dat gebouw rondloopt, en af en toe hoor je wel eens verhalen dat er een koppeltje 'de boskes' in duikt om mekaar als collega wat beter te leren kennen. Ik ben dan altijd heel onnozel en naïef door te denken: och, weer zo'n straf verhaal, maar ik vrees nu dat er toch wel wat van aan is. Wat lag er immers temidden van het bospad: jawel, een ongeschonden Durex-verpakking. D'er moet dus iemand deze namiddag onverrichterzake zijn weergekeerd naar zijn bureau. Hopelijk heeft'ie geen vergadering gehad deze namiddag, want zijn concentratievermogen zal wellicht wat aan de magere kant geweest zijn. Haha, dus inderdaad, zoals ze in ons bedrijfsblad al eens schreven: waar mensen zijn, wordt gemenst! (nu nog uitvlooien wie daar zo stevig had willen 'mensen' in dat bosje, hebben we nog wat meer voer voor gesprekken aan tafel...)
Na het bekijken van het nieuws van vanavond had ik toch plots weer goesting om een lepeltje Motilium te nemen. U heeft hen waarschijnlijk ook wel aan het werk gezien: het gespuis van Vlaams Belang, met - inderdaad - ons aller Linda met een vals lachske op de achtergrond. (Al denk ik dat we straks gaan moeten zeggen 'op de voorgrond' want zoals die aan Dewinter en Vanhecke hun slippen hangt, het lijkt wel of die mannen honing aan hun gat hebben, inlandse honing dan welteverstaan). Nu wil ik best nog begrip opbrengen voor mensen die eventueel aan een dergelijke betoging deelnemen, puur uit vrees voor een wereld waarin vrouwen alleen nog gesluierd mogen lopen en waar fundamentalisme de plak zwaait. Ik heb genoeg boeken gelezen en documentaires gezien over Taliban en aanverwanten om in te zien dat we van dat soort lui niet veel goeds moeten verwachten. En ik word stilaan wanhopig van de oorverdovende stilte langs de kant van de goedmenende islamiet. Ik wacht al erg lang op een heel luide en duidelijke afkeuring van die groep moslims die gewoon de godsdienst op een vredelievende manier willen belijden wanneer er toch weer extremistische uitwassen zijn die ons maatschappelijk model ondergraven. Dat is volgens mij de kern van het probleem dus ook tot daar mijn begrip voor betogers, maar voor de rest begrijp ik niet hoe iemand er zich in godsnaam druk over kan maken wanneer iemand nu God, of Allah of Jahweh of weet-ik-weel aanroept tijdens zijn gebeden. Zolang ze anderen daar niet mee lastigvallen en zolang ze niet gaan zeggen dat 'hun' God de enige echte is, laat het me echt warm of koud wat ze ermee doen. Maar goed, terug dus even naar de mestkevers die zich deze namiddag weer van hun beste kant hebben getoond. Als ik in Terzake verneem dat Dewinter het zelfs aandurft om ochot-acharme de chauffeur van de arrestantenbus zijn sleutels af te nemen, waar ben je dan eigenlijk nog mee bezig? Die man doet gewoon zijn werk, als je daar geen abstractie van kunt maken, tja, dan ben je een vreselijk heethoofd dat zijn agressie niet onder controle kan houden. En door zulke 'mensen' wil ik in geen duizend jaar bestuurd worden. Bovendien schreeuwde Dewinter iets van 'Democratie anno 2007', maar ik heb tijdens de lessen geschiedenis toch begrepen dat 1 van de basisbeginselen van democratie de scheiding der machten is. Dat betekent dus: datgene wat de rechterlijke macht inzake deze betoging beslist heeft, dat je je daar als wetgevende macht aan moet houden. En dan begin je dus niet zo'n arme politieman die 's avonds ook nog graag ongedeerd naar vrouw en kind terugkeert, tegen zijn schenen te schoppen. Een regelrechte schande, meer kan ik er niet over zeggen. Maar ja, 1 op 4 Vlamigen wil dus dergelijke idioten in de regering. Doe zo voort mannen van VB, ooit komt de dag dat iedereen zal inzien dat jullie weg niet de juiste is. (Als ze intussen niet vergiftigd zijn door rot vlees in Duitse pita's van een Vlaams-Belang-mandataris...)
Vandaag gevonden in mijn brievenbus: een roze bh, zonder indicatie van merk of maat. In ieder geval: ik kan er niets mee doen, dus nu vraag ik me af welke dame de wetten van de zwaartekracht aan het tarten is. Als 1 van mijn Peltse lezers vandaag of morgen een dame tegenkomt die het materiaal, laten we zeggen 'losjes in de bloes draagt', laat me dan maar gauw iets weten, of hij vliegt de container van Humana in. Wij denken dat we het eerder moeten zoeken in sferen van overmatig alcoholgebruik en gewillige tienermeiden tijdens het Linne Fist of zo, maar bon, daar wil ik me niet al te veel bij voorstellen, anders gaan de kijkcijfers van deze blog teveel de hoogte in ;-) Voor alle duidelijkheid: dit is dus geen joke, maar dat ding zat dus echt in mijn brievenbus eh!
Vandaag stond ik toch echt wel voor een dilemma: ik kon niet kiezen waarheen om de zondagnamiddag op een aangename manier door te komen. Want wat was er zoal te doen: Linne Fist (voor lezers van buiten Overpelt, hét grote feest hier op 't Linne, na de kermis uiteraard), vervolgens de gezinsdag van de Gezinsbond in Hengelhoef, of ook nog de Gezondheidsdag van De Voorzorg in (jawel) Kelchterhoef, of misschien ergens 1 van de Open Monumenten van vandaag, of eventueel de geleide wandeling in het klankenbos bij het Dommelhof. Gek word ik daarvan: tijdens de late herfst, de winter en de vroege lente is de keuze meestal heel beperkt en weet ik dikwijls niet waarheen als ik niet meteen een verre verplaatsing wil maken. Maar zo gauw het weer een beetje beter wordt (of zou moeten worden) en tot laat in de zomer zijn er weekends waarin ze je werkelijk 'de kop inslaan' met evenementen allerlei. Vandaag is het dan uiteindelijk de Gezondheidsdag van de Voorzorg geworden. De kinderen hebben zich natuurlijk geweldig geamuseerd. Eerst was er een optreden van Suske en Wiske live op het podium (je weet wel, van de musical). Heel geslaagd vond ik, knap gekleed en zo, heel geloofwaardig. Dan even duizelen van de mensen die massaal een benji-sprong waagden. 't Was voor niks, en dat zag je. Maar mij krijg je d'er niet in. Ik mag er niet aan denken, zeker als je je de scene uit 'In de Gloria herinnert' waar pa een sprong cadeau krijgt voor zijn verjaardag. Haha, 1 van de betere sketches volgens mij. OK, 't is er misschien wel eentje uit de categorie 'onderbroekenlol' (letterlijk dan...) maar toch. Een echte giller. Verder hebben mijn dametjes zich vervolgens geworpen op springkastelen allerhande, een softijs, een verhalenvertelster in een knus tentje, een poging tot het beklimmen van een (weliswaar plastic) palmboom, en een lesje buikdans. Intussen klonk in de verte de stem van Bart Kaëll, maar die beker heb ik aan mij voorbij laten gaan. Ik vind het een beetje raar dat daar een vent allerlei liedjes met als titel één of andere meisjesnaam zingt, terwijl allang bekend is dat La Kaëll zijn voorkeuren toch, ahum, van een iets andere orde zijn. Moest Bartje nu eens écht gewoon officieel uit de kast komen en liedjes maken over pakweg 'Liefste Leo' of 'Heerlijke Hugo' of zo, hij zou me onmiddellijk tot een nieuwe schare fans mogen rekenen. (Nou ja, als hij dan ook de schlager afzweert en eens een lekkere gitaarriff ertussen smijt tenminste.) Het zal voor een andere keer zijn, niet?
Mensen die mijn blog volgen, weten dat ik het niet zo heb voor Marketing die gericht is naar kinderen van lagere schoolleeftijd. Dat betekent dus dat ik zo stilaan allergisch begin te worden voor de reclameblokken op de commerciële televisie, die op deze manier hun naam alle eer aan doen. Wat is er zoal de revue gepasseerd? Reclame voor koekjes allerhande, stokjes met smeltkaas, cornflakes in alle vormen en kleuren (uiteraard voorzien van een stevige portie extra vitaminen en ijzer), superdrankjes met als ingrediënt de 'Lactobacillus Casei Imunitass' of de 'Lactobacillus Casei Shirota' (goh, met zo'n naam, dan moet het wel goed zijn. Je bent écht wel een slechte moeder als je dat niet koopt voor je kroost) en de fantastisch ergonomisch vormgegeven balpennen van een bekend merk, dat ik hier lekker niet bij naam ga benoemen (né!) Als ik dan al dat merkengeweld zie voorbijkomen dan denk ik soms aan de teksten van Stijn Meuris, die zich afvraagt 'Zou een heel klein beetje oorlog soms niet beter kunnen zijn?'. Ik interpreteer dat dan als: volgens mij is alleen een of andere mega-crisis nog indrukwekkend genoeg opdat iedereen eens een beetje minder met dergelijke onzin bezig zou zijn. Gewoon terug naar de volkoren boterhammekes met een goed glas ordinaire melk en een gewone rechttoe-rechtaan pen, zoals degene waar de hele mensheid al decennialang mee schrijft. Heb jij ooit gehunkerd naar een ergonomische pen? Ik alvast niet. 'Behoeften creëren' heet dat dan in commerciële termen. Bwaark!
Op deze blog in de aanbieding: mijn blik op de wereld, zonder eender welke vorm van zelfcensuur. Al naargelang de goesting van de dag bericht ik over: mijn dorp, mijn werk, politiek in Overpelt en ver daarbuiten, dagelijkse activiteiten die speciale aandacht vragen, en verder wat onbestemd gezwets om de zaak een beetje te belazeren (grapje, ik zou niet durven!). Neem het zeker niet te serieus, ik schrijf gewoon wat ik denk en dat is zeker niet altijd 'politiek correct'. Zin om eens flink gas te geven als je vindt dat ik overdrijf: gebruik dan de comment-functie. Doen!
